Maarten den Hertog van het Politie Basisteam Scheveningen doet zijn verhaal naar aanleiding van het surfdrama dat zich bij Scheveningen voordeed: 
“Samen met de brandweer en een collega die al langere tijd in Scheveningen werkt sta ik bij een omgevallen boom als de melding ‘vijf surfers in de problemen’ komt. We worden allemaal meteen weggeroepen. Als we het havenhoofd oprijden, treffen we één grote chaos en paniek aan. Er staan allemaal mensen te gillen, wijzen en zwaaien.
Het weer is heel heftig. De enorm harde wind slaat de golven over de havenhoofden heen; deze liggen zo’n drie meter boven zeeniveau. Zo’n ruwe zee heb ik nooit eerder gezien. Heel tof natuurlijk voor watersporters; die zijn al de hele dag in het water bezig. Achteraf blijkt er, natuurkundig gezien, een heel raar fenomeen plaats te vinden. Door allerlei factoren ontstaat een metershoge schuimkraag. De vijf surfers komen in dat schuim terecht en raken helemaal gedesoriënteerd. Dat kun je je niet voorstellen.
Ik spring de auto uit en zie in zee vijf lichamen drijven. Met gevaar voor eigen leven springen brandweermensen in zee. Het is heel surrealistisch; alsof we in een boze film zijn beland. Voor mij en mijn collega’s is het één grote golf van paniek, frustratie, boosheid en ellende. Het gevoel van onmacht neemt de overhand. We kunnen zo weinig doen.
Die avond lukt het de meeste lichamen uit het water te halen. Al snel blijkt dat we nog één surfer missen. Maar het wordt donker, we moeten stoppen met zoeken. Samen gaan we debriefen, zoals altijd gebeurt na een gebeurtenis als deze. Bij iedereen heerst het totale gevoel van onmacht; tot op de dag van vandaag is dat nog steeds. Normaal sluit je vanuit de noodhulp een incident ook vrij snel af. Nu lukt dat niet, we zoeken nog weken door naar de vijfde surfer.
In die periode hebben mijn collega’s die familieagent zijn heel veel contact met de familie van de surfers. Zij hebben ook waanzinnig goed werk geleverd. Daar heb ik diep respect voor; ook voor hen is het heel zwaar geweest.
Samen met de brandweer en KNRM hebben we alles gedaan wat we konden, toch blijft het heel ingrijpend. De helden van dit verhaal zijn voor mij echt de mensen van de KNRM, die met gevaar voor eigen leven de lichamen van de meeste surfers uit het water hebben gehaald.” –